3. niedziela Wielkiego Postu (rok A)

Pierwsze czytanie: Woda wydobyta ze skały (Wj 17,3-7)

Drugie czytanie: Miłość Boża rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego (Rz 5,1-2.5-8)

Trzecie czytanie: Rozmowa z Samarytanką o wodzie żywej (J 4,5-42)

Tło z 1. niedzieli Wielkiego Postu nawiązuje tym razem do wędrówki Izraelitów przez pustynię, po wyjściu z Egiptu. Bez większego trudu rozpoznajemy nawiązanie do pierwszego czytania. Woda – na polecenie Boga – wyprowadzona przez Mojżesza ze skały ocalila lud i jego bydło od śmierci z pragnienia.

Woda wyprowadzona ze skały // zdj. Borys Kotes OSB

W kompozycji nie ma śladu ludu. Strumień biorący początek ze skały spada na dół, biegnie po podwyższeniu ołtarza, opada na mensę barokowego ołtarza i rozlewa się po niej, w końcu spada z ołtarza do jego podstawy i płynie w stronę Ołtarza Ofiary Eucharystycznej. Na mensie ołtarza barokowego i u jego podstawy pojawiają się znaki życia – budzą się żywe rośliny. Pustynia zamienia się w ogród.

Woda przekracza pustynię // zdj. Borys Kotes OSB

To już nawiązanie do trzeciego i drugiego czytania. Woda życia zobrazowana w kompozycji jest symbolem chrześcijanina, w którym Chrystus otwiera „źródło wody wytryskującej ku życiu wiecznemu” (J 4,14). Święty Paweł, jako owoc Ducha Świętego, który został nam dany, widzi miłość Bożą rozlaną w sercach wierzących (por. Rz 5,5).

Chrystus, Arcykapłan Nowego i Wiecznego Przymierza, daje pełnię życia, wprowadza w kult Ojca w Duchu i prawdzie.