W zakonie i w ogóle w życiu duchowym bywają próby wiary: kiedy modlitwa nam nie idzie, kiedy jest ciężko, kiedy jakoś do Boga nie możemy się dostać, nie możemy Go wyczuć, wydaje nam się daleki, a niebo zdaje się jak ze spiżu. Wtedy skłonni bylibyśmy sobie trochę pofolgować. Kiedy od strony ducha nie mamy nic, to chcielibyśmy dostać jakąś rekompensatę z innej sfery, bo jest nam ciężko. I może wtedy w życiu nastąpić upadek w ciało i krew, czyli inaczej w naturalizm. Czasami tak bywa.

Są ludzie, którzy długo byli w zakonie i „mają doświadczenie”. Czasem mogą nawet pouczać młodych, żeby nie byli zbytnimi idealistami, mówić: „My mamy doświadczenie, a wy nie macie”. Tylko często problem w tym, że właśnie ci „doświadczeni” nie doświadczyli tego, czego właśnie powinni byli doświadczyć, mianowicie nie doświadczyli Boga. Tym swoim „doświadczeniem” podkopują nieraz prostotę wiary innych. My jesteśmy w zakonie powołani do tego, żeby zdobywać coraz większe doświadczenie życiowe, ale nie tylko czysto ludzkie, które też jest ważne i ma swoje znaczenie, tylko wspaniałości Boga, Jego cudowności i wierności. Właśnie tego kontaktu z Bogiem ma człowiek doświadczać w życiu zakonnym.

Skorzystaj:

• Książki ojca Piotra Rostworowskiego

• Konferencje duchowe na YT

• Książki o 40% taniej